Levaba bastantes edicións sen competir pero si colaborando porque en certa maneira estaba cansado das actitudes e resposta que observaba en algunha da xente que participaba e incluso da que non participaba, pero si estaba..
Gústame escalar pero non a competición, por eso escalo, por eso gosto do alpinismo, polo feito de ter esa loita persoal ou desafío que fai que te esforces por acadalo, sen máis acicate, sen reloxos e sen que ninguén me teña que poñer a proba. Sei e entendo que isto non ten por que ser así, hai moita xente que desfruta coa competición e o feito de ter un “rival” en fronte.
Este ano decidiuse no Maratón, facer unha edición sen competencia, unicamente se pedía ós participantes que encadeasen unha vía en cada sector dos incluídos no mesmo, inda que despois, con motivo da interrupción do evento pola choiva, decidiuse que isto non fose necesario, xa que condicionou a posibilidade de moitos de poder levalo a cabo. Eu paseino ben e creo que calquera persoa neste formato, e principalmente os que nos consideramos locais, pode facerse a súa pequena e persoal competencia, sen maiores pretensións que facer algo diferente o que fai nunha xornada habitual de escalada e quixera contarvos cal foi o meu enfoque, sobre todo para aqueles que reivindiquen o modelo anterior o de competencia o de medirse uns contra outros, ou para os que buscan a posibilidade de levarse algo para casa simplemente por estar, inda que o formato diga outra cousa.
